Kendine Söz Verdiğin Hedeflerden Ne Haber ?

Kendinize söz verdiğiniz, yazıp çizdiğiniz, üzerine bol bol da meleklerden şans dilediğiniz hedeflerinizde ne durumdasınız? Devrilen aylara inat, sizin hedefler dimdik yerinde duruyor mu? Sıkıca sarılıp, her birine odaklanıyor musunuz? Hangi hedef korkutucu olduğu kadar heyecanlı olmadı ki? Mücadeleye girmeye üşenen her birimiz, hiç kaçarı olmadan hedefler için boğuşmuş, ruhta zahiyat vermiş, kimi zaman ise pes etmiştir bile. Minik zaferlerin bir araya gelmesiyle başarı avcumuzun içine düşüyor. Düşünmekten kendini alamadığın hedefler varsa eğer kafanın içerisinde, çalışmaya devam, ne de olsa her şey mümkün, yeteri kadar sabrın ve inançın var ise... Tabii alışkanlıkları da es geçmemek gerek. Malum bugünün alışkanlıkları, yarının temelleri demektir. O alışkanlıklar ki, seni beni şekillendiriyor, hedeflerimizin de vazgeçilemeyen piyonları...Doğru yere yerleştirdiğin anda oyunu kazanma ihtimalin yüksek demektir. Tabii yol, günlük güneşlik değil, kimi zaman odaktan uzaklaşıp, hedeflerini unuttuğun olacaktır.Hani bu yol, çok kolay, tertemiz, zahmetsiz, bol güneşli, ferah bir yol diyen biri varsa, kendileri kocaman bir yalancı diyebilirim. Hedeflere giden yol ne zaman kolay oldu ki? Acı elbet olacak, o inat kırılmaya çalışılacak, üzerine yoldan çıkarmaya tenezzül eden yakınların olacak. Aldanma. Özdisiplin hedeflerimize ulaşmamızda bir köprü. Hani çok yorulursun ve ufaktan kaçışlara meyilli olursun ya. Yapma. Onun yerine. Dinlen ama asla bırakma. Hani derler ya, bıraktığın yer, başladığın yerdir. Kendine bunu yapma. Dinlen ve yola aynen devam et. Tabii, mükemmel olmaktansa hata yapmayı da bilmeli insan. Hatalarımızla öğrenmiyor muyuz ki zaten? Hayallerimizin hemen konfor alanımızın dışında bizi beklediğini de unutmayalım. O alandan çıkamadığın her hedef ise sadece hayalden ibarettir. “Yapamam” kelimesini beyinden söküp atmalı ve baktın ki ilk planın işlemiyor hızlıca B planına geçiver. Hedeflere direk çıkan bir asansör icat edilmediğine göre, mecbür merdivenlerden tek tek çıkman gerekecek.

Lora Sucuyan